Μίνωας Πολυάννα

Όταν η εντεκάχρονη Πολυάννα έχασε και τους δύο γονείς της, την ανέλαβε η αδερφή της μητέρας της. Το κοριτσάκι δεν περίμενε με τίποτα πως η θεία Πόλι, που θα τη φιλοξενούσε αποδώ κι εμπρός, θα ήταν τόσο ιδιότροπη και αυστηρή. Όμως, η Πολυάννα βρίσκει παρηγοριά σε ένα παιχνίδι που έπαιζε με τον μπαμπά της, στο «παιχνίδι της χαράς», σύμφωνα με το οποίο σε καθετί που μας συμβαίνει, υπάρχει κάτι καλό που μπορεί να μας κάνει χαρούμενους. Έτσι σιγά σιγά μεταφέρει στη θεία της τον ενθουσιασμό και τη χαρά της. Κι εκείνη αρχίζει να αλλάζει…